In opdracht van Het Kenniscentrum Arbeidsmigranten heeft I&O Research recent een onderzoekspeiling uitgevoerd onder arbeidsmigranten en kennismigranten. De bijgevoegde publicatie Hoe denken arbeidsmigranten over gezondheid en zorg in Nederland? rapporteert de belangrijkste resultaten van dit onderzoek. De gepubliceerde analyse is van de hand van Jan Cremers, verbonden aan de Universiteit van Tilburg. De uitkomsten verschaffen inzicht in de kennis van- en de toegang tot de gezondheidszorg en de bedrijfsgezondheidszorg onder arbeidsmigranten. Het onderzoekspanel is een initiatief van Het Kenniscentrum Arbeidsmigranten. De onderzoekspeiling is gehouden onder meer dan 600 arbeidsmigranten. Het Kenniscentrum Arbeidsmigranten heeft de uitkomsten van de peiling gepresenteerd tijdens een expertmeeting op 5 oktober 2021 in een digitaal webinar met een 80-tal deelnemende lokale, regionale en landelijke beleidsmakers, uitvoerende organisaties en deskundigen.
Meer maatwerk voor zorg
Hoewel een meerderheid van de ondervraagden bevestigend antwoordt op de vraag of informatie is verstrekt bij binnenkomst, levert de vraag naar de eigen kennis van de Nederlandse gezondheidszorg een minder positief beeld op: 30% geeft aan goed op de hoogte te zijn, 36% is dat niet en 34% geeft een neutraal antwoord of weet het niet. Zorgwekkend is dat een derde van de respondenten aangeeft dat de gezondheid sinds de komst naar Nederland is gewijzigd. In het oog springt in het bijzonder dat 49% van de uitzendkrachten van een verslechterde gezondheid spreekt. Het vertrouwen in de zorgverleners is niet bijzonder hoog, zeker niet als we dit vergelijken met het vertrouwen onder de Nederlandse bevolking. Voor gezondheidswerkers kan het echter ingewikkeld zijn de juiste behandeling en verzorging te waarborgen (ook vanwege taalproblemen of andere barrières zoals de financiering of het gebrek aan eenduidige regelgeving). Dit vraagt om meer maatwerk.
Bedrijfsgezondheidszorg staat in de kinderschoenen
De analyse van de uitkomsten maakt duidelijk dat de bescherming van de arbeidsmigranten op de werkplek voor het gros van de arbeidsmigranten te wensen over. Met name de laaggeschoold werkende arbeidsmigrant is slecht geïnformeerd over zowel de relevante Arbo-maatregelen en veiligheidsvoorzieningen, als de te raadplegen instanties in geval van ziekte. Een vergelijking met de resultaten van de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden laat een grote kloof zien tussen het Arbo-voorzieningenniveau voor de Nederlandse beroepsbevolking en voor de arbeidsmigranten. Dit is een onwenselijke situatie, te meer daar arbeidsmigranten vaker werkzaam zijn in laag gewaardeerde en laagbetaalde 3-D beroepen met hoge werkdruk – een IAO-term voor ongezond, gevaarlijk en zwaar werk (dirty, dangerous, demanding). Een actiever beleid op dit terrein van ondernemingen en uitzendorganisaties is absoluut noodzakelijk.
